Verjaardag en lekke band

Het is vandaag 16 december 2008, het is vroeg in de ochtend. Gisteren was mijn verjaardag en het was leuk dat sommige vrienden mij gebeld hebben alhoewel ze wisten dat ik in Indonesië was.Daar ik maar 4 uur slaap nodig heb,, heb ik de 14 dec. Tot 07.30 zitten mailen en bellen. Via Theo de vader van Romi heb ik Voice buster op mijn computer gezet en nu kan ik overal ter wereld gratis bellen naar vaste nummers en voor 0,25 per min naar mobiele nummers. Ik maak er dan ook dankbaar gebruik van. In die zelfde nacht zat ik alleen in het restaurant te bellen met Theo en ben daarna vergeten mij pas aangeschafte bril mee te nemen. Toen ik sóchtens terug ging was de bril weg. Jammer maar goed niks aan te doen. Toen ik weer terug liep naar ons huisje ontdekte ik dat mijn linker achter band leeg was. Ik heb Rennie wakker gemaakt en gevraagd of hij mij wilde helpen om de band te verwisselen,. Toen wij de auto huurde had ik de verhuurder nog gevraagd waar de krik was en de bijbehorende sleutels om de krik te bedienen. Alleen heb ik hem vergeten te vragen hoe je het reserve wiel onder de auto vandaan kreeg. Na eerst de mat uit de bagage ruimte te hebben gehaald en deze onder de auto te hebben gelegd ben ik er onder gekropen om te kijken hoe het wiel was opgehangen. Ik zag wel een ketting en een dikke moer, maar die kreeg ik met het aanwezige gereedschap niet los. Na dat ik ook de binnen bekleding had verwijderd, en tot de ontdekking kwam dat er ook geen bevestiging aanwezig was om
Het reserve wiel los maken, ben ik naar de buurman gelopen en gevraagd of hij dat soms wist,maar helaas hij had geen idee. Inmiddels was Rennie wakker geworden en kwam mij helpen, ook hij zag geen mogelijkheden. Ik vroeg aan hem of hij misschien inde auto kon kijken of er ergens een instructie boekje was, maar helaas hij kon niks vinden.Heel raar, ik stond op van onder de auto en opende een geheime ruimte in het dashboard en ja daar zat gelukkig een boekje in >Het was alleen in het Bahaser, maar door goed naar de plaatjes te kijken, konden wij met behulp van de handvat van de krik het wiel laten zaken. Toen de klus geklaard was hebben wij samen ontbijten en zijn wij vertrokken uit het hotel Borobudur op weg naar de echte Tempel BOROBUDUR. Het was een zeer lange rit van zo’n 200 km dwars door de rijstvelden en dorpjes heen. Normaal gesproken voor mij geen enkel probleem, maar vanwege het zeer slechte weer en de stort regen en de vele gaten in de wegen een slopende rit. DE bestuurders van de bussen rijden echt als gekken, ze halen in bochten en op de meest onlogische plaatsen. Als ze zien dan het echt niet kan proberen ze de auto er gewoon weer tussen te persen door hun hand uit het raam te steken en te zwaaien dat je op zij moet..Daar wij door ons geld heen waren hebben wij zowat in elk dorp geprobeerd geld te wisselen maar bij iedere bank die je binnen stapte zij men bij het volgende dorp. Je word er echt gek van. Maar goed uit eindelijk vond Rennie een geldautomaat en heeft het grootste bedrag ooit van zijn rekening gehaald 1 miljoen Rup... Na een tank stop en diverse snacks te hebbeen gekocht weer op weg naar de Borobudur. In de auto de koekjes open gemaakt en de Rempeje, alles was muf en slap.. Gelukkig hebben wij een navigatie systeem daar je anders behoorlijk kan verdwalen. Toen wij aankwamen op het parkeer terrein, stonden al een hele meute verkopers ons op te wachten met allerlei spullen die je niet wilt hebben. . Na een kaartje gekocht te hebben 11 dollar per pp konden wij dan ook aan de klim naar de top beginnen. Ik ben hier nu voor de derde keer en het verbaasd mij dan ook dat de mensen in die tijd zulke tempels konden neer zetten zonder behulp van kranen of machines. Allemaal met hand kracht. Toen ik hier in 78 voor het eerst kwam had ik werkelijk geen idee hoe het er uit zo zien, ik had vele verhalen gelezen en van mijn Oma had ik een en ander gehoord maar in levende lijve dit mogen zien was een wonder, en nu in 2008 ben ik er weer en nu met mijn zoon. Ik ben blij dat ik hem dit kan laten zien en ook het geboorte land van mijn moeder. Na 2 uur te hebben rond gewandeld en van alle kanten de tempel te hebben bewonderd zijn wij op het terrein zelf bij een restaurant wat gaan eten Wij waren de enigste klanten, maar desondanks duurde het een hele tijd voordat wij het eten kregen. Op een geven moment het was al aardig donker zijn wij richting uitgang gelopen, maar alles was dicht, daar stonden wij dan achter een groot hek in het pikke donker. Bij een van de huisje aan de ander kant van het terrein was een man aan het schoonmaken en die adviseerde ons om over het hek te klimmem, Dat hebben wij toen maar gedaan, Rennie op zijn slippers en ik op een soort sandalen die veel te breed waren voor de opening in het hek, maar het is ons gelukt. Na even zoeken in het donker om van het parkeer terrein te komen vonden wij uiteindelijk de uitgang. Na 40 km gereden te hebben in het donker zij wij aangekomen in Yogyakarta.. Met behulp van de Tom Tom kwamen wij bij de grote hotels aan, maar helaas voor ons alles was vol. Uit eindelijk vonden wij er een die nog plaats had voor ander halve miljoen ex tax. Ik zei tegen Rennie dat ik dat veel te veel vond en hebben opeen afstand van 300mter van dat hotel een aardig hotel gevonden voor 400000 rup. Het is niet zo modern hotel met alles er op en eraan maar goed genoeg voor ons. Wij slapen er alleen en dan ruim 160 euro te betalen zonder ontbijt vind ik belachelijk.
Rennie is gisteren even naar bed gegaan en ik wilde graag nog even de stad in maar helaas hij was te moe en is in slaap gevallen, dus geen verjaardag maar een slaapdag. Vandaag als het goed is gaan wij de ander tempel bekijken ligt ongeveer 60 km van Yogya. Ik ga nu kijken 08.20 uur of ik Rennie wakker krijg zodat wij wat van de stad kunnen zien. Rennie verteld op zijn wijze de reis naar Yogya zodat ik dat niet hoef te doen. En alles dubbel schrijf. De auto die wij nu hebben rijdt perfect en is een stuk nieuwer dan de vorige .Heeft zelfs een cd player zodat wij dadelijk een cd kunnen kopen met de plaatselijke kront jong muziek Rennie heeft gisteren wel even gereden maar na het incident ( zie foto links) is hij toch wat voorzichtiger geworden en wil hij alleen op de tol wegen rijden Wordt vervolgd

Groetjes Renato