Malang, Borobudur, Koken En Presidentieel Slapen

Het is weer een heel lang verhaal dus jullie moeten maar kijken of jullie het helemaal willen lezen. Ik schrijf het ook allemaal voor mijzelf zodat ik later nog is terug kan lezen wat ik allemaal meegemaakt heb. Voor de liefhebber staat onderaan de pagina ook nog mijn presentatietje die ik voor school moest maken. Ik mis jullie allemaal wel heel erg maar ik voel me hier toch ook wel erg thuis nu. De afgelopen week weer een hoop meegemaakt dus ga er maar goed voor zitten! Much love Ren.

23-07-2010

Op school kregen een aantal leerlingen in de pauze hun diploma dus dat zorgde voor een vrolijke maar tegelijkertijd ook voor een droevige sfeer. Het krijgen van je diploma betekent namelijk ook, dat je tijd op school erop zit en dat je Yogya gaat verlaten. Omdat wij nu alweer een maand in Yogya zitten hebben we al een hoop mensen zien komen en gaan en afscheid nemen blijft altijd vervelend. Het was wel goed om vandaag even afgeleid te worden want ik zat er best wel doorheen eigenlijk. De laatste 2 uur waren dan ook best zwaar en ik kon het allemaal niet meer volgen. We kregen eerst een verhaal te horen en moesten daarna aan de hand van dat verhaal een soort toneelstukje opvoeren. Aangezien ik mijn concentratie bij het begin van het verhaal al had verloren kan je wel raden hoe het toneelstukje ging. Ik had geen flauw idee waar het verhaal over ging dus dat zorgde voor genante en vervelende stiltes. Gelukkig kregen we even pauze en had ik even de tijd om me te verdiepen in mijn rol, dus na de pauze ging het wat beter. Na school lekker bijgekomen bij het zwembad. Ik merk namelijk, dat ik elke dag na school, mentaal helemaal gesloopt ben en echt moet bijkomen, dus het zwembad is ideaal. In theorie wou ik, alles wat ik op een dag geleerd had, na school nog een keer door nemen zodat het blijft hangen. Je wordt namelijk doodgegooid met informatie, dus alles in één keer verwerken lukt gewoon echt niet. Per dag werken we vaak 1 of 2 hoofdstukken af en gaan de dag daarna daarop verder. De stof moet je dus eigenlijk wel beheersen voordat je verder kan. Het is echter nog niet voorgekomen dat ik ’s avonds mijn boek nog aanraak. Simpelweg te weinig tijd. Want na school ga ik vaak even zwemmen of tennissen en daarna is het vaak al zo laat dat ik moet eten en slapen(duik hier doordeweeks uiterlijk om 22:00 me bed in). Om niet te ver af te dwalen zal ik maar gewoon terug komen op de rest van vandaag. Na het zwemmen heb ik thuis mijn tas ingepakt en ben ik met Jorine gaan eten(Donna & Vija waren al vertrokken voor een weekendje Bali). Nog even wat boodschappen gehaald en daarna naar café Ngeban gegaan om met Andrew(Australiër, die vandaag ook zijn diploma mocht ontvangen) zijn laatste avond door te brengen. Na een Bintang en het afscheid van Andrew zijn Jorine en ik naar het station gereden.

24-07-2010

Rond 12:15 waren we waar we moesten zijn, Station Tunggu perron 3. Veel te vroeg, maar beter te vroeg dan te laat zal ik maar zeggen. Wat we niet wisten, was dat onze trein een “klein beetje” vertraagd was. Dus na 3 uur wachten vertrokken we pas uit Yogya(dit heb ik bij de NS nog niet meegemaakt). Eenmaal in de trein, zijn we allebei vrijwel direct inslaap gevallen. Rond een uur of 7 werden we ineens wakker gemaakt door de conducteur die alle dekens kwam ophalen, echt geen flauw idee waarom, maargoed het was licht dus misschien dat, dat de reden was. Die deken was trouwens echt een “must have” in de trein, want door de airco is het echt bizar koud. Dus mocht je hier ooit de trein nemen, doe dan een lange broek en een trui aan (dus geen korte broek + hemdje). De rest van de rit, een beetje uit het raam gekeken en muziek geluisterd, was best rustgevend! We passeerden prachtige groene rijstvelden. De een nog mooier dan de ander(misschien dat mijn deken daarom werd afgepakt, zodat ik van de natuur kon genieten). Om 10 uur reden we dan eindelijk Malang binnen. Het was duidelijk dat we in de stad waren en niet meer in de sawa’s want de trein reed dwars door de kampong(er zat misschien een half metertje tussen de trein en de huizen). Op het station werden we gelijk aangevallen door tientallen becak-, taxi- en buschauffeurs die ons overal naartoe wilden brengen. Om niet de volle mep te betalen dachten we dat het goed was om eerst even een stukje te lopen. Op straat even in mijn Lonely Planet gekeken en wat bleek, ons hotel zat op zo’n 500 meter van het station, dus als we een taxi hadden genomen hadden we ons echt genaaid gevoeld(dus bedankt Marjolein, je cadeau scheelt me weer een taxiritje). In het hotel aangekomen lekker ontbeten met pannenkoeken en een meloensap en daarna opstap gegaan. We kwamen een school tegen en besloten daar even een kijkje te nemen. We moesten eerst even wachten bij de beveiliging maar werden daarna warm ontvangen door zowel de leraren als de leerlingen. Na school kunnen de leerlingen hier buitenschoolse activiteiten kiezen, zoals dans, kunst of muziek waarna op zaterdag dan een optreden is. Het was leuk een aantal optredens te zien. Op een gegeven moment pakte de docent die ons had rondgeleid, de microfoon en vertelde de leerlingen dat er 2 bezoekers waren. Ik nam zijn microfoon over en richtte mij tot het zaaltje vol leerlingen. Ik begon met: selamat siang (goedenmiddag) en wist toen echt niet wat me overkwam. Werkelijk alle leerlingen schreeuwde echt keihard!! hetzelfde terug, ik was een beetje overrompeld door het volume maar begon daarna een beetje te babbelen over dat we studenten waren en dat we het leuk vonden hier te zijn. Na nog een paar vragen van de leerlingen te hebben beantwoordt en de docenten bedankt te hebben voor de rondleiding zijn we doorgelopen richting Toko Oen. Daar even gezeten en wat gedronken. Na weer opgeladen te zijn door een heerlijke meloensap. Zijn we even door de stad gaan lopen. Bij het postkantoor, postzegels gekocht en daarna oude Nederlandse glorie bekeken. Een prachtig onderhouden straat met aan weerszijde oude villas uit de Nederlandse tijd is toch wel het visitekaartje van de stad Malang. Na even geluncht te hebben, zijn we met een taxi richting een Chinese tempel gereden. Eenmaal bij de tempel aangekomen probeerde de taxichauffeur ons nog even op te lichten maar daar trapte we niet in en zijn dus snel uitgestapt en doorgelopen. De tempel viel echt tegen dus daar waren we snel klaar mee. Volgens de Lonely Planet moest er wel een markt in de buurt zijn dus toen zijn we daar maar naartoe gelopen. Toen ook die markt dicht bleek te zijn, zijn we maar door de kampong terug naar het hotel gelopen. Is toch wel echt een wereld van verschil, aan de ene kant van de stad staan immense villa’s en aan de andere kant zijn de huisjes op elkaar gestapeld. De verhouding arm en rijk is wel erg groot hier moet ik zeggen. In het hotel aangekomen kwam ik een werknemer tegen die ik nog herkende van 2 jaar geleden, van toen ik hier met mijn vader was. Hij herkende mij niet meteen maar later kwam hij lachend naar mij toe en bood hij zijn excuses aan omdat hij me niet direct herkend had(wat zijn Indonesiërs toch beleeft he!). Doordat mijn haar inmiddels zo’n 20cm langer is dan toen, had hij het niet in één keer door. In het hotel genoten van een afternoon tea uit Sukabumi en even bijgekomen van de lange wandeling door de stad. Na de heerlijke thee hebben we ons opgefrist en zijn we wat gaan eten. In een restaurantje even lekker gegeten, gekaart, Bintang gedronken en geluisterd naar de prachtige live muziek(volgens mij was het karaoke). Na het eten terug naar het hotel gewandeld en daar vrijwel direct gaan slapen.

25-07-2010

Om half 10 opgestaan en even optimaal gebruik gemaakt van het mooie bad. In bad een aflevering van Two And A Half Men gekeken en daarna Jorine wakker gemaakt. Bij een leuk bakkertje naast het hotel ontbeten en een lekker kopje thee gedronken. Na uitgecheckt te hebben zijn we weer op pad gegaan en richting een soort dierenparkje voor kinderen gelopen. Daar een paar aparte vogels gezien en een aap die maar zielig in zijn eentje in een kooi zat maar wel heel actief heen en weer aan het slingeren was. Na de apenkooi zijn we doorgelopen naar de grootste markt van Malang. Waar we door de smalle paadjes zijn gelopen en even hebben rondgekeken. Het stonk er echt verschrikkelijk(ging echt bijna over mijn nek) dus we besloten er maar weer vandoor te gaan. Lekker geluncht bij Toko Oen en van daaruit naar het station gelopen via een vogel en plantenmarkt. Om eerlijk te zijn vind ik dat ik hier ook wel weer lang genoeg ben geweest. Ik vond het hotel waarin we sliepen, echt prachtig en ik heb met veel bewondering gekeken naar de oude Nederlandse gebouwen. Wat ik echter niet prettig vond waren de mensen hier in de drukke gebieden. Overal waar je loopt wordt je aangevallen of je een becak wilt en dat is echt totaal anders dan in Yogya. Als je daar een becak wilt vraag je dat gewoon. Doe je dat niet, dan weet een becakchauffeur ook, dat je niet mee wilt. Ander vb. als ik in Yogya over straat loop en lach, knik of groet naar iemand dan krijg ik vaak een aardige reactie terug en dat had ik hier niet echt vond ik. Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen want op de school werden we warm ontvangen en op straat hebben we ook vriendelijke mensen ontmoet. Al met al was het een geslaagd weekend. Hoop gezien en een hoop gedaan. Op dit moment zitten we in de trein en hebben we nog zo’n 2 uur te gaan denk ik. Ik had graag het landschap gezien waar we doorheen rijden maar vrijwel direct toen we begonnen te rijden ging de zon onder dus ik zie hier en daar een lantaarnpaal maar dan houd het ook op. Nu doe ik nog even mijn oogjes dicht zodat ik morgen, mijn schoolweek uitgerust kan beginnen.

26-07-2010

Na een druk weekend vandaag vrij weinig gedaan. Tot 3 op school gezeten en daarna een beetje rondgelopen in de stad en geprobeerd een ticket te boeken naar Jakarta. In de avond een heerlijke gado-gado gegeten en daarna lekker gaan slapen.

27-07-2010

Heel simpel in telegramstijl: Opstaan.Fietsen.School.Huiswerk.Fietsen.Tennis.Zwemmen.Eten.Fietsen.Bellen.Slapen

28-07-2010

Vandaag hadden we weer een fieldtrip en dit keer was de Borobudur aan de beurt. Dus om 8 uur vertrokken we met het schoolbusje richting de grootste stoepa van Indonesië. Aangezien wij nu wonen en studeren in Indonesië, mochten wij door de ingang voor de lokale bevolking. Ik blijf het raar vinden dat een toerist $19 moet betalen en een Indonesiër maar Rp. 15.000 ($1,-) maar goed daar is niks aan te doen. Net voordat we de Borobudur wouden beklimmen werd Donna weer ziek dus dat was niet zo best na ons bezoek naar het ziekenhuis gegaan en daar zeiden ze dat het wel weer goed zou komen. Bij de Borobudur rondgelopen en weer genoten van het prachtige uitzicht en bouwwerk. In het busje terug naar school lekker geluncht en daarna op school nog 2 uur college gevolgd. Na school even mijn was weggebracht en wat gegeten en gedronken bij het gudegrestaurantje dichtbij mijn flat. In de avond met Thui( Vietnameze vriend uit Leiden) en zijn vrouw wezen eten en bowlen. Was echt leuk want net zoals Thui de vorige keer had zijn vrouw ook nog nooit gebowld, dus dat zorgde voor hilarische momenten. Daarna nog wat gedronken en daarna lekker gaan slapen.

29-07-2010

Vandaag na school met me flatgenoten gebasketbald en daarna begonnen aan mijn presentatie over bezienswaardigheden in Nederland en Indonesië voor morgen. Terwijl ik op mijn kamer aan het studeren was hoorde ik ineens een gitaar en iemand die op de gang aan het zingen was. Ik deed mijn deur open en zag dat mijn buurjongen naast basketbal dus ook aardig kon zingen en gitaar spelen. Ik pakte mijn laptop en ben op de gang verder mijn huiswerk gaan maken, was erg gezellig. Daarna even bij de homestay van de anderen gegeten (zij hadden gekookt en ik daarna afgewassen) en mijn was opgehaald bij de wasserette. Eenmaal thuis ben ik verder aan de slag gegaan met mijn presentatie voor morgen. Omdat ik op mijn kamer geen internet heb ben ik weer op de gang gaan zitten en na een tijdje kwamen er weer wat studenten bij. Dit was echt ideaal want ze controleerde mijn presentatie op fouten en leerden mij hoe het wel moest. Daarna nog uitgebreid met hen gesproken over van alles en nog wat en toen gaan slapen aangezien de wekker morgen weer om 7 uur afgaat. Voordat ik ging slapen moest ik nog wel even beloven dat ik binnenkort mee ga naar een club dus ik denk dat ik morgenavond ga stappen.

30-07-2010

Omdat één van mijn docenten ziek was is mijn presentatie verplaats naar maandag en gingen we in de ochtend koken en daarna naar het paleis van de sultan. We hebben 3 soorten tempé, bahwan jagung(maiskoekje) en lempers gemaakt, dus dat was een lekker ontbijt. Bij het paleis van de sultan een best wel saaie rondleiding gekregen maar het was wel weer interessant om te zien. Op school nog 2 uur gediscussieerd en daarna naar huis gegaan om mijn spullen in te pakken voor onze overnachting in de Presidential Suite van het Yogyakarta Plaza Hotel. Op dit moment lig ik languit op de bank in onze suite met een Bintang BVN te kijken. Dus het wordt een relaxed avondje denk ik.

Mijn presentatie:

Tempat-tempat wisata (objek turis) di Belanda dan di Indonesia.

Di Belanda ada banyak tempat-tempat wisata tapi saya belum melihat semua. Orang Belanda biasanya tidak pergi disana kalau mereka liburan. Orang Belanda pergi ke pantai atau melihat-lihat di kota besar karena harga untuk masuk ke tempat-tempat wisata itu mahal sekali, jadi orang Belanda lebih suka pergi ke tempat lain. Jadi saya belum tahu banyak tentang tempat-tempat wisata di Belanda. Saya sudah pergi ke Madurodam tapi itu sudah tahun lalu jadi saya tidak ingat semua. Madurodam adalah kota kecil dan sedikit sama dengan taman mini di Jakarta. Di tempat itu ada gedung dan tempat khusus dari Belanda tapi sangat kecil. Orang-orang bisa berjalan di antara banyak tempat khusus. Contoh, Bandara Schiphol ada disana dengan banyak pesawat terbang kecil tapi juga istana dari ratu Beatrix. Saya sudah mengatakan harga untuk masuk ke tempat itu mahal, tapi di Belanda adalah harga untuk semua orang sama. Jadi itu tidak apa-apa kalau anda orang asing atau orang Belanda, karena anda membayar sama. Saya pikir disini sedikit gila bahwa saya harus membayar lebih dari pada orang Indonesia. Saya pikir itu menipu dan itu tidak adil. Di Belanda juga banyak orang asing pergi ke pantai karena Belanda punya banyak pantai bagus. Di pantai ada banyak rumah makan dan minum dan juga di pantai itu semua orang senang kalau cuacanya bagus. Di musim panas di Belanda semua pantai itu ramai dengan orang Belanda dan orang asin dan juga di Indonesia ada tempat khusus tapi itu berbeda dengan yang lain. Tempat-tempat wisata di Indonesia berhubungan dengan agama dan itu berbedaa dengan di Belanda. Ya, kami punya banyak geraja tapi saya pikir itu tidak khusus karena banyak negara di Eropa punya gereja. Candi Borobudur dan candi Prambanan sangat impresif sekali untuk saya karena itu unik di dunia dan tidak ada di Eropa. Saya suka pergi ke beberapa candi di Indonesia karena saya mau belajar banyak tentang budaya. Saya pikir banyak orang asing sendiri datang ke Belanda untuk merokok ganja. Jadi mereka pergi ke koffieshop dan disana mereka menjadi mabuk yang disebabkan oleh ganja. Juga banyak orang asing pikir bahwa orang Belanda memakai sepatu kayu dan tinggal dalam kinciran tapi itu sudah kuno. Di Indonesia saya tidak begitu suka tempat-tempat wisata karena disana ada selalu banyak turis. Saya lebih suka bicara dengan orang-orang di jalan dan belajar dari mereka. Dia berbicara tentang hidupnya, dan saya pikir itu yang menarik. Indonesia datarannnya berbeda sekali dengan Belanda jadi saya suka menyetir mobil disini dan berwisata melalui rimba dan gunung karena itu bagus sekali. Di musim dingin di belanda semua orang berharap bahwa semua sungai di Belanda beku sehingga orang-orang bisa meluncur diatas es. Dan itu menarik banyak orang asing ke Belanda. Sebenarnya saya berbicara sekarang tentang hobi dan budaya dari orang belanda dan tidak tentang tempat-tempat wisata. Mungkin saya berbicara tentang itu karena saya pikir turis juga suka budaya belanda jadi mereka juga mau melihat itu. Indonesia dan Belanda ada dua dunia lain, masing-masing mempunyai tempat-tempat wisata khusus untuk penduduknya. (Oleh: Rennie Roger Roos)