Koeienneuzen, Jakarta & Pannenkoeken met Mojito´s

Het is alweer een week geleden dat ik mijn laatste verhaaltje met jullie deelde vanuit de presidential suite. Sindsdien heb ik alweer een hoop gezien en meegemaakt dus pak een biertje, koffie of redbull en ga er maar weer goed voor zitten. In de editie van deze week staan o.a. uistapjes naar Prambanan, Jakarta en een trouwerij geniet ervan net zoals ik gedaan heb. Salam Ren

31-07-2010

Na lekker geslapen te hebben in de suite ben ik een paar baantjes gaan trekken in het zwembad. Er was verder niemand dus naast de suite had ik ook nog eens een privézwembad. Na mijn ochtendgymnastiek heerlijk ontbeten met Jorine en daarna op het balkon van onze suite gechild. Van te voren hadden we allemaal dingen bedacht die we wilden doen in het hotel maar uiteindelijk kwamen we niet verder dan chillen op het balkon en hangen op de bank terwijl we naar BVN keken. Het was alweer lang geleden dat ik gewoon relaxed tv heb gekeken dus ik vond het helemaal niet erg. Om 12 uur uitgechecked en samen met 3 andere meisjes van school naar Malioboro gereden om kleding te kopen voor de bruiloft van morgen. Ik was vrij snel klaar met het kopen van een outfit maar mijn gezelschap(4 vrouwen) deed daar iets langer over. Op Malioboro werden we gebeld met het bericht dat Donna was opgenomen in het ziekenhuis en dat het niet erg goed ging. Ze had al een week geen colleges gevolgd maar wij dachten dat ze met wat rust wel zou herstellen maar kennelijk was dat dus niet het geval. Vanuit Malioboro naar het ziekenhuis vertrokken en daar hoorden we dat Donna difterie(iets met dis- of dif- maar geloof dat dit het was) had en dat ze tot woensdag in het ziekenhuis moest blijven. Na ons ziekenbezoek even mijn was opgehaald en daarna met 5 chicks van school gegeten en wat gedronken in de stad.

01-08-2010

Vandaag was het dan zover, we gingen naar een traditionele bruiloft van 2 mensen die we nog nooit hadden ontmoet dus dat was best bizar. In mijn achterhoofd flitsten de beelden van de film Weddingcrashers al voorbij maar jullie hoeven je geen zorgen te maken want ik heb mij voorbeeldig gedragen, ik heb zelfs mijn bord leeg gegeten maar daar kom ik later op terug! Om toch wat duidelijkheid te verschaffen en ervoor te zorgen dat jullie nu niet denken dat ik zomaar naar een bruiloft van een vreemde ga zal ik even vertellen hoe het allemaal gegaan is. 2 weken geleden lag er op school ineens een prachtige uitnodiging voor een bruiloft met onze namen erop. We hadden alle drie geen flauw idee wie het bruidspaar was dus ik belde het telefoonnummer wat bij de uitnodiging was toegevoegd. Ik kreeg de bruid aan de telefoon en bedankte haar voor de uitnodiging maar zei dat ik geen flauw idee had wie ze eigenlijk was. Ze vertelde dat mijn professor in Nederland had gevraagd of wij de bruiloft mochten bijwonen en dat was volgens haar geen probleem. Dus vandaag was het dan zover. Op de uitnodiging stond dat de bruiloft thuis werd gehouden, dus wij dachten dat het gewoon kleinschalig zou zijn met wat vrienden en familie maar toen wij aankwamen bij het immens grote huis wisten wij dat er ons iets bijzonders stond te wachten. We gingen ergens zitten waar we een mooi uitzicht zouden hebben op de ceremonie dus wij waren er helemaal klaar voor totdat de weddingplanner naar ons toe kwam en zei dat deze plaatsen gereserveerd waren voor de familie. Dus wij werden helemaal achterin gezet waar we bijna niks zagen maar dat vonden we niet erg omdat we al blij waren dat wij er überhaupt bij mochten zijn. Nadat het bruidspaar officieel was getrouwd volgens de gemeente en de islam mochten we de familie en het bruidsbaar feliciteren. Dus wij sloten netjes achteraan in de rij en ontmoette dus het bruidspaar voor het eerst op hun huwelijk(hoe gek is dat) maar ze waren erg vriendelijk. Na de felicitaties kregen we te eten. Ik had nog niet ontbeten dus ik had mijn bordje snel leeg toen Christine ineens vroeg wat we eigenlijk aan het eten waren. We vroegen het aan een Indo en die zei doodgewoon: KOEIEN NEUS! Echt bizar maar ik had het al op dus ik kon het ook niet meer laten staan. Na het eten waren er nog een aantal prachtige ceremonies die je moet zien om te begrijpen dus ik zal het ook niet proberen te beschrijven. Na de ochtendsessie zijn we naar het ziekenhuis gereden om te kijken hoe het met Donna ging. Met haar even geluncht en de koeien neus weggespoeld met een colatje. Daarna hebben we ons thuis even opgefrist en zijn we terug naar de bruiloft gegaan voor het avondprogramma. Na de ochtendceremonie moesten we even wachten op een taxi en kregen dus even de gelegenheid om met de weddingplanner te praten. Hij vertelde ons dat we ’s avonds naar de parkeerplaats moesten komen omdat vanaf daar alle gasten met een becak naar het feest werden gebracht. Dus zoals hij had gezegd stopten wij in de avond bij de parkeerplaats waar zo’n 30 becaks op en af reden om mensen op te halen. Was echt een leuk idee. Eenmaal aangekomen bij het feest sloten we achteraan in de rij om het bruidspaar nogmaals te feliciteren. Langs de rij stonden dan op verschillende plekken familieleden die je ook moest feliciteren. Was best bizar allemaal. Na het bruidspaar nogmaals te hebben gefeliciteerd kwamen we uit bij het buffet. Het was echt ongelofelijk druk dus het was een beetje duwen en trekken om aan eten te komen. In de middag had de weddingplanner verteld dat er 120 man personeel was om de bruiloft tot een succes te brengen en dat is echt gelukt. Het zag eruit als een prachtig sprookje. Terwijl wij aan het eten waren kwam er ineens een indo bij ons staan en tot onze verbazing bleek het een bekende te zijn. Het was een professor uit Yogya waar wij in Nederland een gastcollege van hebben gehad en waar ik mijn kamer aan heb te danken. Het was echt een leuke verrassing hem hier te zien dus we hebben gelijk een afspraak gemaakt om binnenkort samen wat te gaan doen. Na het eten even kort met het bruidspaar gesproken en afgesproken dat we voordat wij Yogya verlaten nog even wat moeten gaan drinken. Daarna van iedereen afscheid genomen en richting huis gereden.

02-08-2010

Na een bijzondere zondag moest ik vandaag gewoon weer naar school en moest ik zelfs mijn presentatie geven. Het ging allemaal goed dus ik was tevreden. In de pauze even geluncht en nasi goreng gegeten. Na school snel even gezwommen en daarna samen met Donna(was vandaag al uit het ziekenhuis ontslagen) Vija en Jorine naar een winkelcentrum gegaan. Het was vandaag alweer de laatste dag van Vija dus we zijn met zijn allen even wat gaan eten en daarna naar de film Salt geweest. De tijd vliegt werkelijk voorbij. Het feit dat Vija ons nu alweer gaat verlaten betekent dat ik alweer 5 weken van huis ben. Ik hoef ook nog maar 3 weekjes naar school en kan dan eindelijk eventjes vakantie vieren. :-)

03-08-2010

Op school wordt het steeds pittiger want de grammatica wordt nu steeds gecompliceerder. Dus ik heb mijn pauzes goed nodig om even tot rust te komen. Om 1 uur voor het laatst gelucht met Vija en daarna afscheid genomen. Was wel zielig voor Donna want die moet nu alleen verder(gelukkig voor haar komt haar beste vriendin zaterdag alweer). Na school een hotel in Jakarta gereserveerd en dit verslag geschreven want de laatste dagen was ik door alle drukte daar niet meer aan toe gekomen.

04-08-2010

Vandaag weer naar de Prambanan geweest alleen dit keer met school. Was erg leuk want mijn docent wist er veel vanaf. Na een lekker rondgewandeld te hebbe tussen de eeuwenoude tempels zijn we terug naar school gereden. Onderweg even gestopt bij de KFC om onze lunch op te halen. Op school hadden we nog 2 uur college en we gingen dit keer een film kijken over een Indonesische mythe. Het is echt erg maar ik was dus gewoon inslaap gevallen tijdens de film. Dit was voor mij een teken dat ik vanavond wat eerder naar bed moest gaan. Na school naar een winkelcentrum gegaan om daar te (window)shoppen en daarna naar the last airbender gegaan in de bioscoop. Volgens mij heb ik inmiddels alle films hier al gezien in de bioscoop. Het is hier namelijk zo belachelijk goedkoop (+-€1) dat ik liever naar de bios ga i.p.v thuis zelf nog even een filmpje te kijken voordat ik ga slapen. Na deze leuke film lekker naar mijn nog steeds oranje kamer gegaan om te slapen.

05-08-2010

Donna die is nog steeds ziek dus dat is best vervelend voor haar maar gelukkig wordt ze goed verzorgd door de artsen hier. Ik hoorde laatst van een meisje van school dat een Amerikaans meisje in haar homestay ook Denge en tyfus had maar dat ze geen verzekering had en dus niet genoeg geld had om in het ziekenhuis te overnachten. Die ligt dus gewoon thuis uit te zieken. Zo blijkt maar weer dat het Amerikaanse zorgstelsel echt bizar is. Hoop dat Obama daar wat aan kan veranderen. Om vandaag weer een leuke wending te geven heb ik vandaag een wens gedaan die volgens vele in Indonesië moet uitkomen. We gingen namelijk met school naar een plek achter het paleis van de sultan waar 2 gigantische bomen midden op een plein staan. Het verhaal gaat, dat als je in één rechte lijn van de ene kant van het plein naar de andere kant geblinddoekt tussen de bomen door kan lopen je een wens mag doen en dat is mij gelukt dus ik ben benieuwd of mijn wens uitkomt. Bij de Borobodur is er ook zo’n soort mythe en mijn wens die ik daar 2 jaar geleden had gedaan is uitgekomen dus ik heb alle hoop dat deze ook uitkomt. Na school thuis mijn huiswerk gemaakt, gechilld met mijn huisgenoten en daarna op stap gegaan met een professor Agus, die ik ken van een gastcollege in Nederland. Hij nam ons samen met zijn vrouw en dochtertje mee uit eten dus het was heel gezellig. Eenmaal thuis daar alvast mijn tas ingepakt voor mijn trip samen met Jorine naar Jakarta.

06-08-2010

In de ochtend nog even snel wat spulletjes ingepakt en daarna naar school gegaan. Tot 11 uur college gehad en toen richting Jakarta vertrokken met Air Asia. We waren echt binnen no time in Jakarta alleen de taxi van het vliegveld naar het hotel duurde echt iets van anderhalf uur dus dat was minder. Omdat de meeste bezienswaardigheden al dicht waren besloten we maar naar een winkelcentrum te gaan om wat te gaan eten. Eenmaal daar kwamen we een bioscoop tegen dus toen hebben we ook hier maar even gebruik van gemaakt. Na een leuke film (killers) wouden we terug naar ons hotel maar dat was moeilijker dan gedacht. Taxichauffeur zijn in Jakarta namelijk een stuk minder vriendelijk als in Yogya. Ze wilden ons allemaal niet meenemen tenzij we 100.000 RP zouden betalen voor een ritje van 30.000 Rp dus daar waren we niet blij mee. Uiteindelijk toch een taxi gevonden die wel met een meter wou rijden dus toen zijn we toch nog thuis gekomen.

07-08-2010

Omdat we het afgelopen weekend een nacht in de presidential suite hadden geslapen met een echt bizar goed ontbijt waren onze verwachtingen voor een lekker ontbijt in dit hotel ook best groot geworden. We werden echter flink teleurgesteld want in de lobby stond alleen een bak rijst en een bak soep. Na dit niet echt gebruikelijk ontbijt waren wij er toch helemaal klaar om er tegen aan te gaan vandaag. We vertrokken vol goede moed richting Monas(Monumen Nasional, hele grote marmere toren), het zonnetje begon al weer flink te schijnen dus het beloofde een mooie dag te worden. Na het museum in de kelder van het Monas te hebben bekeken, besloten we achterin de bizar lange rij te gaan staan om met de lift naar de top te gaan. We hadden echter om 11 uur afgesproken met een huisgenoot van mij dus wij moesten helaas vroegtijdig de rij verlaten. Met Ahmad(huisgenoot) lekker gegeten en daarna met de taxi naar Taman Mini (Madurodam van Indonesië) gereden. Ik dacht echt dat het net zoals Madurodam zou zijn maar ik zat er flink naast. In Taman Mini hebben ze gewoon alle bijzondere plekken op ware grote nagebouwd dus dat was leuk om te zien. Zo kan je dus gewoon van Sumatra naar Iriyan Jaya lopen. Op het park was ook een “museum” voor dieren. Het hoofdgebouw zag er uit als een reusachtige komodo dus dat beloofde wat. Het meer een dierentuin dan een museum want overal stonden kooien met speciale slangen. Nou ben ik niet echt een slangenfan dus toen ze vroegen of ik een slang om mijn nek wou heb ik gepast. Jorine heeft het wel gedaan maar de angst was ook wel van haar gezicht af te lezen maar toch petje af. Toen we daarna bij de komodo kooi aankwamen stond een verzorger op zijn dooie gemakje de kooi aan te vegen terwijl de komodo op zo’n 50 cm afstand lag te zonnen. Ik dacht echt: wat een idioot, die is vast levensmoe. Maar ook deze vroeg of we op de foto wilden. Na oogcontact te hebben gemaakt met de komodo besloot ik dat toch maar niet te doen maar Jorine was wel weer zo dapper. Ze liep de kooi in en tikte de komodo op zijn rug(echt respect) terwijl de verzorger een foto maakte was echt bizar! Vervolgens nog even rondgewandeld en daarna een taxi gepakt richting “Ereveld Menteng Pulo”. Helaas begon het onderweg zo hard te regenen dat we ons plan moesten wijzigen en maar weer naar een winkelcentrum zijn gereden. Daar gewinkeld en gegeten en daarna terug naar het hotel gegaan.

08-08-2010

We wilden vandaag nog een hoop doen dus we stonden vroeg op. Vandaag het rijstontbijt in het hotel overgeslagen en net als gisteren naar Monas gereden. We wouden Jakarta graag nog van boven zien dus dachten daar maar mee te beginnen omdat we daar gisteren helaas niet aan toe kwamen. Eenmaal bij het Monas waren we weer een illusie armer want hij was dicht omdat de moeder van de president op bezoek was. We besloten maar richting het paleis van de president te lopen om te vragen of hij zijn moeder even kon weg sturen maar toen we te dicht bij het paleis kwamen, kwamen er allemaal agenten op ons af die vertelde dat we niet verder mochten, dus dat plan mislukte ook. We zijn toen maar doorgelopen naar het Museum Nasinal van Jakarta. Daar troffen we echt een hoop beelden aan die ik al in Nederland had bestudeerd dus dat was leuk om te zien. Professor Agus had voor vandaag nog een vriend geregeld, die ons nog even zou rondleiden maar die kon helaas toch niet maar was wel zo vriendelijk om een vervanger te regelen. Dit had hij beter niet kunnen doen want het meisje wat nu kwam had er niet zo heel veel zin in, ik dacht echt dat ze werd gedwongen ofso om met ons mee te gaan. Ze wou ook eerst niet naar de plekken die wij ingedachte hadden. Wat wel leuk was is dat we met haar elk soort vervoersmiddel in de stad hebben uitgeprobeerd totdat we uiteindelijk in Sunda Kelapa aan kwamen. Daar in de haven naar de vele mooie houten boten gekeken en daarna bij Cafe Batavia ontbeten. Ik was de afgelopen weken opzoek geweest naar één speciaal drankje maar tot nu toe zonder succes. Ik was de kaart aan het doorbladeren en vroeg toch maar voor de zekerheid of ze hem hier hadden. De ober knikte ja dus ik was hartstikke blij. Het was ongeveer half 12 toen ik eindelijk na 7 weken wachten het drankje zag aankomen. Prachtig opgemaakt, werd ie op een dienblad naast mijn pancakes naar mij toegebracht. Ik nam een slok en wist dat de rest van de dag wel goed zou komen. De heerlijk frisse combinatie van mint, limoen, suiker, ijs en een hoop bacardi zorgde bij mij voor een uitstekende stemming(letterlijk want er zat zoveel bacardi in :-) ). Na mijn Mojito-ontbijt vertrokken we richting ereveld Ancol aan zee in het noorden van Jakarta. Daar tussen de vele indrukwekkende witte kruizen gelopen en even een moment stilte genomen voor de vele geëxecuteerden die daar herdacht worden. Na ons bezoek aan het ereveld wat gegeten op het strand en daar echt genoten van de zon en de zee. Vanaf het strand naar het vliegveld gereden en daar kwamen we heel toevallig een bekende uit Yogya tegen, ze zat zelfs in hetzelfde vliegtuig en maar één stoel voor ons. Zo zie je maar weer hoe klein de wereld is. In het vliegtuig begonnen aan mijn presentatie voor maandag maar ik had helaas net niet genoeg tijd om het helemaal af te krijgen.Vanaf het vliegveld in Yogya naar een restaurant gereden waar we met wat vrienden nog even lekker gegeten hebben.

09-08-2010

Onze docent wist dat we naar Jakarta waren geweest dus vroeg meteen of het huiswerk allemaal wel gelukt was. We zeiden dat we wel wat moe waren maar dat we best een presentatie konden geven. Onze docent stelde toen zelf voor om het uit te stellen naar woensdag dus dat was wel chill. Ik heb wel nog even spontaan een presentatie gegeven om te oefenen dus ik weet nu ongeveer wel wat ik nog moet opzoeken en wat niet. Na school naar een kleermaker geweest. Daar even onderhandelt en daarna op jacht gegaan voor stof voor mijn op aanstaande overhemden. In een winkelcentrum even uitgerust tijdens een vismassage en daarna weer terug naar de kleermaker om mijn maat op te nemen. Vervolgens op bezoek bij Donna in het ziekenhuis en daarna lekker wat gaan eten. Voor het slapen nog wel even snel mijn huiswerk gemaakt maar daarna toch echt mijn oogjes dicht gesloten.

10-08-2010

Na een lange dag school thuis mijn presentatie afgemaakt voor morgen en daarna een deel van dit verslag geschreven want door de drukte was ik daar niet meer aan toe gekomen. In de avond met vrienden pizza gegeten en daarna richting een discotheek. Voordat we daarnaar toe gingen moesten we nog even bij een winkelcentrum stoppen om pasfoto’s te laten maken want morgen moeten we naar het immigratiekantoor om onze visa’s te verlengen. Het was de bedoeling vandaag nog één keer met zijn allen naar een discotheek te gaan omdat dit de laatste kans was. Morgen begint de vastenmaand ramadan en zijn alle clubs dus gesloten. Toen we in het winkelcentrum zaten kwamen we er echter achter dat vanavond ook alles al dicht is en dat gisteravond de laatste avond was dus dat was balen. We besloten toen maar naar ons loungecafe in het winkelcentrum te gaan waar we tot een uur of 12 toch nog hebben kunnen genieten van cocktails en bintang’s. Helaas geen club maar zoals altijd wel gezelligheid.

Ik zal proberen morgen weer wat foto’s op internet te zetten.

Het is inmiddels alweer half 1 dus sorry voor eventuele fouten in de tekst. Voor nu vind ik het weer mooi geweest, dus zoals altijd: Sampai Jumpa!