De laatste loodjes, the big surprise & hoofdstuk 2

Het is alweer 11 dagen geleden dat jullie wat van mij gehoord hebben dus hierbij een uitgebreid verslag zodat jullie weet op de hoogte zijn. Er is in de tussentijd heel wat gebeurd dus geniet ervan.

11-08-2010

Uurtje of 7 opgestaan, naar de wasserette gefietst, mijn was afgegeven en vervolgens naar een supermarkt gereden om 2 kinder bueno’s te kopen (had een spelletje verloren dus ik was Jorine en een docent een bueno verschuldigd).Het drong tot mij door dat ik in Yogya niet echt heel veel tijd meer heb dus mijn agenda is in één keer propvol geworden met allemaal dingen die ik nog wil doen. Dus ik denk dat ik vandaag voor het laatst na school gezwommen heb omdat daar de komende tijd geen tijd meer voor is. Na het zwembad zijn we naar het ziekenhuis gegaan om Donna maar weer is op te zoeken. Kennelijk houdt ze het hier niet meer uit, dus heeft ze via de verzekering een vlucht eerder geboekt en vertrekt ze nu al op 17 augustus. Na het ziekenhuis even snel wat nasi gudeg gegeten en daarna door naar het paleis van de sultan omdat we daar hadden afgesproken met Michiel. Hij is een student uit Amsterdam en heeft van een Indonesisch instituut een beurs gekregen om voor een jaar lang gamelan in Solo bestuderen(misschien ook wat voor mij over een paar jaar). In zijn voorbereiding heeft hij in Leiden met ons het vak Indonesisch gevolgd dus het was leuk hem hier te ontmoeten. Samen met hem naar een Wayang Kullit voorstelling geweest en daarna nog even een bintang gedronken. Tijdens de voorstelling een Japanse toerist tegen het lijf gelopen die we afgelopen weekend in Taman Mini (Jakarta) hadden gezien dus hoe bijzonder is dat!!! wat is de wereld toch klein!

12-08-2010

Vandaag opgestaan met verschrikkelijke buikpijn maar toch maar naar school gegaan. De eerste 2 uur kon ik totaal niks opnemen, dus besloot maar even naar huis te gaan om te slapen. Na wat slaap en ibuprofen om 1 uur weer naar school gegaan en de laatste 2 uur nog even bijgewoond. Ik denk dat de sambal bij nasi gudeg van gisteren mij vandaag fataal is geworden dus ik moet nu toch even opletten wat ik eet. Na school mijn was opgehaald en daarna naar Michiel gefietst. Samen met hem en Winnie(vriendin van Michiel) naar mijn school gelopen en daar vervroegd de Onafhankelijkheidsdag gevierd. Met traditionele spelletjes (krupuk happen) en lekker eten was het een geslaagd feestje. Na het feest op school met een grote groep naar een karaoke cafe gegaan. Daar samen met Michiel werkelijk de sterren van de hemel gezongen en uiteindelijk de tent op zijn kop gezet toen we een ode aan Britney Spears brachten door “Hit Me Baby One More Time” te zingen. Ik denk dat ik maar is met idols mee moet doen, want misschien wordt het wel wat.

13-08-2010

Ik voelde me nog niet helemaal 100% dus besloot vandaag alleen van 10 tot 3 naar school te gaan. Op school gaven Donna en Lilis hun afscheidsspeech dus voor hen zit het er alweer op. Nog maar een weekje en dan is het ook mijn beurt en is mijn avontuur in Yogya afgelopen maar tot het zover is heb ik nog een hoop te leren. Na school naar Jl Malioboro gegaan om te winkelen en te eten. Daar in de buurt een mooie kunstgalerie tegen gekomen en daar even genoten van wat prachtige moderne Indonesische schilderijen.

14-08-2010

Ook al is het weekend vandaag stond ik gewoon weer om 8 uur voor school. Vanuit daar vertrokken we met een gehuurde auto met chauffeur richting Goa Cerme een grot te bekijken en daarna door te rijden naar het strand. Bij de Carefour nog even inkopen gedaan zodat we niet zouden verhongeren en uiteindelijk op het strand konden picknicken. Van te voren dacht ik dat we gewoon eventjes een grot zouden bekijken en dan gelijk door zouden rijden naar het strand maar het bleek anders te zijn. Het was echt een bizar grote grot met een heel gangenstelsel dus na anderhalve kilometer kwamen we pas weer boven. Ik dacht dat het een gewoon wandelingetje zou worden maar het was echt pikkedonker en het water kwam steeds hoger terwijl de gangetjes kleiner werden. De 100 keer dat ik mijn hoofd of voeten ergens tegenaan knalden waren het allemaal waard want het was echt prachtig om te zien. Er was zelfs een waterval! Na de anderhalve kilometer kwamen eindelijk boven en kon ik concluderen dat het prachtig was maar dat ik dit avontuur niet nog is op slippers zou uitvoeren. Na een leuk wandelingetje over de berg terug naar de auto vertrokken we richting het strand. Als eerste zijn we uitgestapt bij een prachtig strand waar we een beetje hebben rondgebanjerd en genoten van de omgeving. Daarna naar een nog mooier strand gereden en daar gechilld totdat de zon onderging waarna we met de chauffeur wat gegeten hebben op ons prachtige privéstrand. Na helemaal uitgerust te zijn vertrokken we weer terug naar Yogya en daar met zijn allen lekker gegeten. Samen met Michiel, Winnie en Christine na het eten een cafeetje opgezocht en daar de avond voortgezet met een hoop Bintang. Om een uurtje of 3 afscheid genomen van Michiel en daarna lekker gaan slapen.

15-08-2010

Zelfs op zondag zat uitslapen er niet in want voor vandaag stond om 9 uur alweer een afspraak met Agus (professor die ik ken uit Leiden) op het programma. Hij had ons uitgenodigd mee te gaan de Merapi te beklimmen en dat konden we natuurlijk niet afslaan. Bij de Merapi konden we gelijk al zien hoe verwoestend deze vulkaan kan zijn want van een kampung was niks meer over. Agus begeleiden ons naar een bunker waar mensen naar toe konden gaan, mocht de vulkaan uitbarsten. Hij vertelde dat er een hoop mensen in die bunker waren overleden. Het moet echt verschrikkelijk zijn geweest voor die mensen. Je denkt dat je veilig bent voor de lava maar ziet dan uiteindelijk toch nog een verschrikkelijke dood te gemoed doordat de bunker bedolven wordt door lava, de luchtwegen bedekt zijn en de temperaturen stijgen tot een punt dat je gewoon levend verbrand. Dat een vulkaan gevaarlijk is, is nu wel duidelijk geworden maar aan de andere kant zorgt het ook voor vruchtbare grond want de natuur daar was echt prachtig. Na een hoop geklauter kwamen we uiteindelijk uit op een punt waar we niet meer verder konden dus we besloten weer terug te gaan. Het was jammer dat er mist was want doordoor konden we Yogya niet zien liggen vanaf de vulkaan. Na onze wandeling zijn we wat gaan eten en hebben we bij Agus thuis een heerlijk zoet kopje koffie gedronken. In de avond in de homestay van de anderen een spelletje gespeeld en daarna naar de kunstgalerie gereden om daar een schilderij te kopen, althans dat was mijn bedoeling. Jorine had namelijk gezegd dat het schilderij dat ik wou Rp.850.000 was. Dat is zo’n 80 euro dus dat vond ik niet duur voor een schilderij van 1.5 bij 1.5 toen we echt bij de kunstenaar aankwamen zei die dat het schilderij Rp. 8.500.000 (€850) kostte en dat vond ik iets te veel van het goede. Een beetje teleurgesteld hebben we maar een taxi gepakt en zijn we naar een restaurant gereden waar we afgesproken hadden te gaan eten. In het restaurant een heerlijke Indiase curry gegeten en genoten van de chille lounge muziek waarna we weer richting huis vertrokken.

16-8-2010

8 uur op school vond ik toch wel weer erg vroeg vandaag maar ik moet nog maar een weekje dus ik ben bijna klaar. Na school even opgeschreven wat ik de laatste dagen allemaal heb gedaan en daarna naar de kleermaker gereden. Mijn overhemden waren wel al klaar maar mijn pak nog niet helemaal. Na mijn bezoek aan de kleermaker op de terugweg even wat gedronken bij een restaurantje hoog boven de weg. Ik was er al vaak langs gereden maar tot nu toe nog nooit naar binnen gegaan. Na een heerlijk sapje naar een pizzaria gereden om daar een hapje te eten. In de avond besloten we nog even te chillen en sheesa te roken in cafe ngeban. Morgen is het 17 augustus (Onafhankelijkheidsdag) en ben ik dus vrij. Er staan nog een hoop dingen op mijn To Do list dus ik ga proberen er zoveel mogelijk af te strepen morgen.

17-08-2010 (Onafhankelijkheidsdag)

Om 9 uur afgesproken op malioboro en daar lekker ontbeten. Vervolgens naar het paleis van de president gelopen en daar de ceremonies gezien. Ik vond het toch wel bizar om daar tussen al die Indonesiërs te staan want zij vieren immers dat ze geen kolonie van Nederland meer zijn. Aan de ene kant voelde ik me een beetje ongemakkelijk daar maar de mensen waren erg vriendelijk dus het was toch wel bijzonder. Ik sprak een man en die vertelde dat sommige Indo’s vroeger wel echt een hekel aan Nederlanders hadden maar dat Indonesië en Nederland nu weer vrienden zijn. Na de mooie ceremonies naar Benteng Vredeburg gelopen tegenover het paleis. Daar het museum bekeken en weer het een en ander geleerd over de geschiedenis. Bij “Via Via” geluncht en op het dakterras dik gechilld totdat we weer naar malioboro gingen om nog wat souvenirs te kopen. Thuis nog even mijn huiswerk gemaakt en daarna naar de homestay van de anderen gefietst om mijn ontwerp te maken voor een batikdoek dat ik morgen op school ga maken. Na een uitgebreide tekensessie op zoek gegaan naar een jazzcafe maar helaas zonder succes. De taxichauffeur kon het cafe niet vinden en uiteindelijk bleek het dicht te zijn vanwege ramadan. Vervolgens maar opzoek gegaan naar een restaurant om te eten maar het was inmiddels alweer 22:00 dus dan is alles alweer dicht(ook vanwege ramadan). Maar gelukkig zit er bij mij op de hoek een eettent die 24 uur open is dus daar zijn we uiteindelijk beland.

18-08-2010

Doordat ik de laatste dagen best druk bezig ben geweest had ik het vandaag best moeilijk de eerste paar uur op school. In de pauze was ik even aan het bijkomen totdat Jorine en Christine ineens naar me toe renden en best paniekerig overkwamen. Ze kwamen niet echt uit hun worden maar het kwam erop neer dat ik snel mee moest omdat er een vriend van iemand was die problemen zocht(althans zo interpreteerde ik het) Ik liep de ingang van de school uit en zag tot mijn verbazing: Thomas, Bart en mijn vader. Ik was stomverbaasd en wist totaal niet wat ik moest zeggen. Ik kan mijn gevoel niet echt beschrijven maar het was allemaal zo onwerkelijk want dit is iets wat je nooit verwacht. Kennelijk wist iedereen in Nederland al van deze verrassing en zelfs hier was iedereen er al van op de hoogte. Ik vind het echt bijzonder dat jullie het zolang geheim konden houden want ik had echt niks door. Ik was helemaal van slag en kon de laatste 2 uur op school niet beseffen wat er zojuist gebeurd was. Ik heb zelfs nog aan Jorine gevraagd of het wel echt waar was en of ik niet gewoon aan het hallucineren was door slaap tekort. Na school bleek het toch echt waar te zijn en samen met hen zijn we naar cafe ngeban gereden om maar even een sapje te drinken. Na met zijn allen wat gedronken te hebben zijn we naar de kleermaker gereden om overhemden voor Renato te laten maken en alles van mij op te halen. Vanuit de kleermaker met een taxi naar een theater gereden en daar tijdens het eten naar Ramayana ballet gekeken. Na de voorstelling naar huis gereden om daar nog even wat te leren en daarna lekker te slapen.

19-08-2010

Om 8 uur was het dan zover: mijn eindexamen. Nu moest ik laten zien of ik ook werkelijk wat geleerd heb hier. Na 2 uur zwoegen was ik best tevreden over het resultaat. Vervolgens met een docent naar “Taman Sari” gereden omdat we daar zelf geen tijd meer voor hadden, dus daar even lekker rondgewandeld. Terug op school kregen we van 1 tot 3 dansles, wat nog best wel vermoeiend was!!(zie filmpje youtube: http://www.youtube.com/watch?v=T1wzFa1eFGw ) dus al met al een relaxt dagje school. Na school mijn was opgehaald en thuis mijn eindpresentatie gemaakt voor vrijdag. Met de boys uit voorburg naar malioboro gereden. Op malioboro maar heel eventjes rondgelopen want ik had om 20:00 afgesproken met de anderen in Amplaz om voor de laatste keer met z’n allen te gaan eten. Het is echt bizar dat de tijd zo snel is gegaan en dat we nu allemaal weer onze eigen weg inslaan. Lilis vertrekt naar Jakarta, Jorine naar Bali, Christine naar overal en nergens en Winnie weer terug naar Solo. Na het eten nog even gechilld en daarna helaas afscheid genomen van Lilis en Winnie.

20-08-2010

Om half 8 nog even snel mijn laatste vieze kleren weggebracht naar de wasserette en daarna naar school gefietst. Op school, weer is ontbeten met iets bizars. Een docent had gebakken hond voor me meegenomen en dat moest ik even proberen. De saus was best lekker maar het idee dat je hond eet geeft je gewoon spontaan braakneigingen. Na deze bijzondere maaltijd het 1e uur mijn examen besproken en het resultaat mocht er zijn: een 8.3 dus ik was tevreden. De 3 uur daarna eigenlijk een beetje inslaap gevallen totdat de pauze begon. In de pauze nog even gegeten met Julia uit Amerika en daarna ook weer van haar afscheid genomen. Om 1 uur was het dan weer zover. Ik mocht weer is een presentatie geven, alleen dit keer zou het de laatste zijn. Van te voren wist ik eigenlijk niet zo goed waar ik het over zou moeten houden maar uiteindelijk besloot ik te vertellen hoe ik Indonesië tot nu toe ervaren heb en wat ik allemaal al had gezien tijdens mijn studietijd hier. Om een uurtje of 3 kwamen Tho, Bart en Renato naar school voor mijn diploma uitreiking. Ik kreeg mijn certificaat overhandigd en mocht nog even een klein toespraakje houden. Ik heb alle docenten bedankt voor een geweldige tijd en dat ik hoop hier nog een keer terug te komen. Na de uitreiking nog even gebabbeld met iedereen en daarna ook hier helaas weer afscheid moeten nemen. Dus dat was het dan, ik was klaar met school en de chillfase kon beginnen. Doordat ik het de laatste weken echter bizar druk had moest ik de rest van de dag nog een hoop dingen doen. Zo zijn we na de diploma-uitreiking naar Malioboro gereden om souvenirs te kopen maar ook hier moest ik helaas weer vroegtijdig weg omdat ik Jorine even zou wegbrengen naar het vliegveld. Vervolgens naar de kleermaker gereden voor Renato, met zijn allen(Tho, Bart, Renato en Christine) nasi gudeg gegeten en daarna doorgereden naar Alun-Alun selatan. Daar heb ik ze nog even geblinddoekt tussen de 2 bomen doorlaten lopen en bij Thomas lukte het in één keer dus zijn wens zal hopelijk uitkomen. Bart, Renato en Christine hadden er iets meer moeite mee maar het was toch erg leuk om daar even te lopen en dit aan hen te kunnen laten zien. Na deze activiteit vertrok de groep weer richting huis want er moest nog een hoop ingepakt worden. Thuis mocht ik heel mijn kamer leeghalen en dat was meer werk dan ik van te voren had gedacht maar goed rond een uurtje of 1 was ik uiteindelijk toch klaar. Vervolgens wou ik nog even dit verslagje schrijven en op internet zetten maar helaas had ik mijn laptop in de auto laten liggen. Dus de mensen die ik beloofd had nog even te bellen voordat ik zou gaan reizen, sorry maar het ging even niet.

21-08-2010

Afgelopen maandag had ik het volgende stukje geschreven:

“Ik vertrek zaterdagochtend samen met Jorine, Tymen(vriend Jorine) en Jelmer(broer Tymen) naar de Bromo en dan begint mijn rondreis alweer. Ik heb het deze week nog even druk met school maar daarna kan ik eindelijk echt vakantie gaan vieren”

De afgelopen 2 maanden had ik naar dat moment toegeleefd totdat bleek dat het gewoon allemaal bij elkaar verzonnen was. In plaats van Jorine, Tymen en Jelmer zou ik nu met Bart, Thomas en Renato vertrekken. Het duurde even voordat dat tot mij doordrong en nog steeds vind ik het erg bijzonder dat zij hier zijn. Aan de andere kant moest ik wel in één keer afscheid nemen van Jorine dus dat was wel raar want de laatste 2 maanden deden we eigenlijk toch wel een hoop samen. Ik ben tot vanmorgen half 5 zo druk bezig geweest dat ik toch echt niet doorhad dat ik Yogya nu verlaten heb. Pas in de auto drong het tot mij door dat het nu toch echt afgelopen was en dat was toch best wel lastig. Het eerste hoofdstuk van mijn reis naar Indonesië is nu dus afgesloten en het volgende is geopend. De tijd in Yogya was erg bijzonder want ik heb er een hoop geleerd en een hoop meegemaakt dus in de toekomst zal ik zeker terugkomen.

Hoofdstuk 2: Perjalanan saya ke Jawa-Timur dan Bali

Om 5 uur stond de auto alweer voor de deur dus toen alles ingepakt en richting Bromo gereden. Onderweg lekker door de sawa’s gereden en om een uurtje om 3 aangekomen in ons hotel. Op deze berg is verder niet zoveel te doen dus ik heb genoeg tijd om dit verslag te schrijven en alvast uit te rusten want morgen gaat de wekker weer om 3:30. Het is best koud hier dus we drinken een hoop bintang om het toch nog een beetje warm te krijgen.

22-08-2010

Om 3:30 ging de wekker weer af, dus we moesten weer vroeg uit de veren. Snel gedoucht en toen richting de jeeps gelopen die ons naar Bromo zou brengen. 2 jaar geleden was ik daar geweest en toen was er alleen maar mist dus ik hoopte dat het deze keer beter zou zijn. Na een half uurtje gewacht te hebben op de top van de berg brak de zon eindelijk door en hadden we een prachtig uitzicht. Het was het vroege opstaan zeker waard. Na de zonsopgang naar de vallei gereden en daar op een paardje gestapt die ons naar de krater bracht. Eenmaal bovenaan moesten we nog een paar honderd treden beklimmen maar ook daar hadden we weer een prachtig uitzicht toen de mist weg trok. Na bovenop de krater te hebben rondgewandeld zijn we terug gereden naar het hotel om te ontbijten. Om een uurtje of 11 richting Lovina vertrokken en we zijn nu net aangekomen (19:00 Yogya-tijd) dus het was weer een lange dag. Nu even eten, zwemmen en dan eindelijk weer is in contact komen met Nederland want ik heb alweer lang niks van mij horen.

Mijn vakantie is nu echt begonnen dus ik kan nu lekker uitrusten en genieten van de rest van Indonesië. Jullie zijn nu weer op de hoogte dus Sampai Jumpa

Foto's: http://kennie16.hyves.nl/album/52288433/Stage_Indonesi/hFV62Y2B/